W końcu się przyznaję | I finally admit

Przejmuję się opinią innych.

Przejmuję, bo każdy chce być akceptowany:

- mimo tego

i razem z tym wszystkim -

- co robi.

Przejmuję, ale nie pozwalam, by wpłynęła na moje życie.

To jeden z wyborów – takich, jakich setki dokonuję każdego dnia.

Wstać? Poleżeć trochę dłużej? Otworzyć okno? Na siebie? Na innych?

Ludzie mają opinie – mają i mieć będą. Ukształtowane są latami ich doświadczeń, przeżyć, socjalizacją. Tym, co wpajano im za młodu i tym, co wybijano im z głowy w dorosłości.

Ale nie widzą całokształtu – jedynie krótki wycinek tego, co decydujesz się im pokazać każdego dnia, gdy decydujesz się wstać –

- lub poleżeć –

trochę dłużej.

Dlatego decyduję, że od dziś ujawniać się będę trochę bardziej – bo w końcu mam czym się pochwalić.

Jestem Paula. Paula Tofil. Mam 27 lat. Pomagam, wspieram i tworzę.

Miło mi Cię poznać.

***

I care about other’s opinion.

I care, because everyone wants to be accepted:

- despite of what

and with all of this -

- they do.

I care, but I don't let it affect my life.

This is one of the hundreds of choices I make every day.

Get up? Lie in bed a little longer? Open the window? On myself? On others?

People have opinions - they have and will. They’re shaped by the years of their experiences, expertise and socialization. By what they were taught when they were young and which has stuck with them through their adulthood.

But they can't see the whole thing - just a short slice of what you decide to show them every day when you decide to get up -

- or lie in bed -

a bit longer.

That’s why I decided that I want to show myself more - because after all I have something to be proud of.

I am Paula. Paula Tofil. I am 27 years old. I help, support and create.

Nice to meet you.