Ujawniam prawdę – o początku PAULASTHETIC © | Truth revealed - what’s the origin of PAULASTHETIC ©?
PAULASTHETIC © to połączenie mojego imienia (Paula) i słowa „estetyka” po angielsku.
Uwielbiam personalizację – jako dzieciak szukałam przepisu na życie w książkach, które skrupulatnie dostarczali mi Mama i Dziadek. Opowieści zastąpiły opasłe tomiska encyklopedii. Jako nastolatka uświadomiłam sobie, że takiego przepisu nie ma – bo to ja trzymam te unikalne składniki. I najwyraźniej -
- potrzebuję – nie „muszę”-
- napisać swój własny przepis.
Więc zaczęłam przerabiać swoje ubrania i wyrażać siebie poprzez szkice. Moim współlokatorem została maszyna do szycia, ćwieki, agrafki i nożyczki. Wsiąkłam na dobre w odmętach Internetu, poszukując inspiracji w filmach niszowych, muzyce alternatywnej i – naszym ukochanym – Pintereście.
Ale to mi nie wystarczało. Bo przecież poza pokojem istnieje też świat – więc poszłam na studia. I tam mój cały światopogląd padł.
Okazało się, że istnieją zasady – te, którymi podąża mój umysł i… społeczeństwo. Jako psycholog zdecydowałam się pracować zgodnie z etyką mojego zawodu, gdzie naczelną zasadą dbanie o dobro drugiego człowieka - i uświadomiłam sobie, że czas najwyższy zrewidować swoje własne standardy i stworzyć takie życie, które pozwoli mi funkcjonować w ramach – ale na własnych zasadach.
Od tamtego momentu zebrałam więcej wiedzy na temat siebie i tego, jakim życiem chcę żyć, niż oczekiwałam.
Wierzę, że każdy potrafi stworzyć życie dopasowane do swoich potrzeb – wykorzystując te narzędzia, które ma pod ręką.
To moja estetyka.
Jaka jest Twoja?
***
PAULASTHETIC © is a combination of two words: my name, Paula + aesthetic.
I love personalized things – as a six year old I was looking for the recipe for life in the books I’ve surrounded myself with. Stories were replaced by heavy volumes of encyclopedias. As a teenager I’ve realized that this recipe doesn’t exist – because I’m the one who’s holding these unique ingredients. And I -
- need – not „have to” –
- write my own.
So I started to DIY my clothes and express myself through my art. Sewing machine has become my roommate. I gathered all of the studs, safety pins and scissors I could find in my home. I sinked in the depths of the Internet, trying to find an inspirations in niche films, alternative music and – our beloved – Pinterest. Using what I had on hand – because I couldn’t afford all of those expensive clothes and tools.
But it wasn’t enough for me – because the world exists behind the four walls of my room. So I went to the uni – and then my whole worldview collapsed. It turned out that there are rules – rules that guide your mind and, well.. society. And since I wanted to work as a psychologist, following the ethic code of my profession, I’ve realized that it’s about time to revise my own standards and create the life that will allow me to exist within the framework – but on my own terms.
Since then I’ve gained more knowledge about myself and the life I want to live than I expected.
I believe that you can tailor your life to your needs using the tools you already have.
That’s my life asethetic.
What’s yours?
